Silk Island

Vanochtend ging de Engelse les aan de monniken echt goed. Ik begrijp hun steeds beter en zij mij dus dat helpt ! Tijdens de pauze kwamen zij mij een lekker drankje brengen (energiedrank !) en vroegen ze van alles aan mij, mijn beroep, (tja, hoe leg je dat uit aan een monnik in Cambodja die maar 2x per dag eet), mijn leeftijd en tot slot "of ik ook facebook heb" .... uuuu ja hoor! Inmiddels ben ik bevriend op facebook met 2 monniken, te grappig.

Na de les heb ik nog wat rond gelopen op het tempel complex en kwam ik bij de eetzaal, daar eten de monniken hun maaltijd. Deze maaltijd bestaat alleen maar uit wat zij gekregen hebben met bedelen. Eigenlijk vind ik bedelen te negatief klinken. Het is gewoon zoals het gaat hier, de gemeenschap zorgt ervoor dat de monniken te eten hebben en zien het als een eer als zij dit aan de monniken mogen geven.

Ik werd alleraardigst ontvangen in de eetzaal en verschillende monniken wilden meteen met mij praten toen ze eenmaal door hadden dat ik de teacher ben. Er werd gevraagd of ik ook 's avonds les kon geven want deze monniken willen heel graag Engelse les hebben maar zijn overdag te druk. Ik heb gezegd dat ik het met de organisatie zou overleggen. Maar daar nam hij geen genoegen mee. Hij vroeg mijn telefoonnummer, mijn telefoon werkt hier niet (alleen met Whats-app) dus ik heb hem het nummer van Kim Lay gegeven (Kim Lay is de contactpersoon voor Voluntoura).

Na het lesgeven ging in samen met Pol, de tuk-tuk-chauffeur, meteen door richting Silk Island, Koh Dach. Via een lange brug en een ferry staken we de rivier over om vervolgens op een rustig eiland te komen. De stad duidelijk achterons gelaten, genoot ik van de rust en de natuur. Er stonden huisjes op palen langs de weg en tussen de bomen door had ik af en toe een doorkijkje naar de rivier. We stopten bij een weverij waar met de hand zijden doeken worden gemaakt, afhankelijk van het patroon duurt het maken van 1 doek 10 tot 15 dagen.

Verderop stopten we bij , naar het leek, een vervallen tempel. Achter de tempel was een mooi bankje met uitzicht over de rivier. Hier heb ik heerlijk gezeten en genoten van mijn meegenomen lunch (fried rice). Terwijl ik daar zat kwam er een mini monnikje aangewandeld en hij opende de tempel voor mij. Toen ik naar binnen ging zag ik echt prachtige Boeddha beelden. Ik was onder de indruk want vanaf de buitenkant had ik dit echt niet verwacht. Ondertussen kwam er ook nog een oudere man bij. Hij begon hele verhalen in het Kmer te vertellen maar ik begreep er echt helemaal niets van. Hij herhaalde een paar keer de naam Pol Pot maar wat hij daar mee wilde zeggen weet ik echt niet.

Ik moet zeggen dat ik iedere dag hier in Cambodja bijzonder vind. Eén ding weet ik zeker, Cambodja gaat in mijn hart mee naar Nederland......

Koninklijk Paleis en Zilverpagode

De ochtend les geven in de tempel ging echt harstikke goed. Ik had de les goed voorbereid en ik merkte dat ik daardoor het lesgeven een stuk makkelijker vond. De monniken vroegen zelf ook veel over mijzelf. Op een gegeven moment gebruikten zij het woord sibling..... ik wist echt niet wat dat betekende... maar gelukkig hebben monniken tegenwoordig ook smartphones dus zochten zij voor mij de vertaling op via hun smart-Phone. Het bleek dus te gaan over hoeveel broers en zussen ik had. Echt heel grappig om zo'n woord te leren, sibling zal ik nooit meer vergeten !
In het lesboek stond een tekst over het Witte huis in Amerika. Door deze tekst kwam ik met de monniken in gesprek over Amerika. Ze wisten niet wie de president is van Amerika laat staan dat ze iets van de verkiezingen af wisten...... best relaxed .....

Na wederom een heerlijke curry lunch in het guesthouse besloot ik om naar het koninklijk paleis en de Zilverpagode te gaan. Dit is de officiele residentie van de huidige koning, Sihamoni, Het is echt gebouwd volgens de traditionel Kmer traditie. Als je binnen de poorten van dit complex bent begeef je je in een oase van rust. Prachtig aangelegde tuinen, brede wandelpaden en natturlijke schitterende gebouwen. De zilverpagode wordt zo genoemd omdat de vloer bedekt is met 5000 massief zilveren tegels, eenmaal binnen zie je de tegels alleen maar aan de randen, voor de rest is het bedekt met kleeden. Alle Boeddha's zijn indrukwekkend om te zien maar mijn bezoek aan een piepklein , tussen de bomen verscholen tempeltje, Phnom Kailassa, maakte het meeste indruk. Hier binnen trof ik nl. een oud mannetje dat in een hoekje zat, hij bood mij 2 wierook stokjes aan en met de brandende wierookstokjes tussen mijn handen geklemd , op mijn knieen gezeten heb ik samen met dit oude mannetje in stilte gebeden, ieder in onze eigen gedachten. Het was een bijzondere ervaring. Ik heb geen woord gewisseld met dit oude mannetje maar het voelde heel goed.

Ondertussen begon het buiten keihard te regenen en was het tijd om terug te gaan naar het guesthouse.

Dinsdag 6 december

Afgelopen nacht helaas niet zo goed geslapen, ik was heel misselijk, had het bloedheet en koude rillingen. Om 4.30 heb ik moeten spugen maar gelukkig ging het daarna veel beter met mij.

Dus na het ontbijt ging ik op weg met de tuk-tuk naar de tempel. Ik heb vanaf nu een vaste tuk-tuk chauffeur die het vervoer naar de tempel en weer terug naar het guesthouse voor mij regelt. Zijn naam is Pol en ik heb zijn telefoonnummer (haha). Inmiddels heb ik nl. een lokale sim-kaart zodat ik overal 3G heb.

Aangekomen bij de tempel pak ik veel van mijn boekjes die ik uit Nederland heb meegenomen (speciale dank aan Ceri, Saskia en Martine) en leg deze op het bureau. Er komt een klein jongetje het klaslokaal binnen lopen, ik schat hem zo'n 10 jaar oud. Inmiddels heb ik gehoord dat de monniken iets verlaat zijn i.v.m. een ceremonie die zij bij moeten wonen. Yet per, het kleine jongetje, blijkt verrassend goed Engels te spreken. Samen lezen wij een boekje.

Ondertussen druppelen de monniken binnen en beginnen we met een voorstel ronde. De meeste zijn tussen de 16 en 24 jaar en gemiddeld leven zij 2 jaar in de tempel. Er komen er een paar uit Phnom Pehn en een paar van het platteland, deze blijken ook neven van elkaar te zijn.

We herhalen kort de les van gisteren en gaan dan verder in het boek. Ook vandaag hebben ze er echt zin in en dat geeft mij veel positieve energie.

Soms vind ik het wel lastig om de theorie uit te leggen maar goed met enig geduld komen we er goed uit met z'n allen.

Tot slot spelen we het spel: Slam the bord. De meesten kennen dit niet maar na 1 rondje snapt iedereen wat de bedoeling is.

Ik hoor van monniken dat ze in de buurt een aankondiging gedaan hebben dat er gratis Engelse les gegeven wordt dus vandaar dat er Yet per en nog een andere jongen, die geen monnik is, in de klas aanwezig waren.

Eenmaal terug in het guesthouse doe ik een klein middag-dutje om vervolgens naar de Russian -market te gaan. (geen idee waarom deze zo heet?). Hier zijn veel lokale producten maar ook souveniers te koop. Ik koop in een Chinese winkel speciale pleisters tegen pijn (op verzoek van Herman). Verder koop ik palm sugar balls (op verzoek van nuygen) en nog wat armbandjes, wierook en schaaltjes van kokosnoten. Tja, thuis denk je vaak wat moet ik hiermee maar goed hier vind ik het allemaal leuk (haha).

Eerste lesdag

Vanochtend samen met Jaap in de tuk-tuk vertrokken richting de tempel om daar te starten met de Engelse les. Jaap heeft vorige week de lessen in de Tempel en op t schooltje gegeven dus hij gaat mij vandaag inwerken.

Bij de tempel aangekomen blijkt er een ceremonie, begrafenis, te zijn waar veel monikken bij aanwezig zijn, We worden welkom geheten en na een korte introductie , compleet met het maken van foto's, gaan we naar het klaslokaal. Het is een klein lokaal met banken, tafels, white board en een ventilator.

Jaap begint de les waarbij er vooral ook goed op de uitspraak gelet wordt. Het verschil tussen there is en there are blijkt voor sommige nog lastig. Andere snappen het meteen. Het lesgeven is een echte uitdaging door de verschillende niveau's. Wat vooral opvalt is dat de monikken heel graag willen leren. Ze letten goed op, zijn enthousiast en doen echt hun best.

'S middags ga ik met Jaap mee naar het schooltje van Stichting beetje beter 1, hier ontmoet ik de Cambodjaanse teachers en natuurlijk alle kinderen.

Jaap heeft een les over Nederland voorbereid, compleet met houten klompjes, Nederlandse vlag, foto's van t koningshuis en stroopwafels.

Ook hier valt op hoe aandachtig de kinderen alles in zich op nemen en vaak hele gerichte vragen stellen.

We besluiten de les met een liedje en een spelletje. Het is leuk om al de blije kinderen te zien. Ik heb hier echt het gevoel dat de kinderen blij zijn dat ze naar school mogen.

Eenmaal terug in het guesthouse ontmoeten we de ander vrijwilligers en horen we alle leuke ervaringen. We bestellen samen iets te eten en spelen het Sinterklaas dobbel spel, het is tenslotte Sinterklaas. We hebben een super leuke avond met z'n allen en zijn blij met alle leuke kleine cadeautjes!

Bezoek aan de Killing Fields

Na een ontbijtje met pancakes en een city tour met Hong ben ik samen met Mellissa en Robin naar de Killing Fileds gegaan. Hier worden de gruwelijke daden van Pol Pot herdacht. Op het eerste gezicht zien de Killing fields eruit als een vredig park maar de vreselijke gebeurtenissen die hier van 1975 tot 1978 hebben plaats gevonden zijn met geen pen te beschrijven. Op 17 april 1975 kwam Pol Pot, die zijn ideeën ontleende aan maoïstisch China, aan de macht. Hij voerde een waar schrikbewind waarbij 3 miljoen, een kwart van de hele bevolking, het leven liet....

Bij de Killing fields in Phnom Pehn bevonden zich 129 massagraven waarvan er 49 nog steeds in tact zijn...... tijdens hevige regen komen er zelfs nog menselijke botten naar boven drijven.

Om daar te lopen en zoveel gruwelijkheden te horen is niet met woorden te beschrijven. Zowel toeristen als Cambodjanen lopen hier rond in hun eigen gedachten, betraande ogen, je voelt het verdriet en de pijn van een heel volk....

Er is een Stupa gebouwd waarin 7 etages met menselijke botten worden bewaard.....nogmaals , ik weet niet zo goed hoe ik dit onder woorden moet brengen.... ik vraag me af , hoe kunnen mensen elkaar dit aandoen? Daar vind ik geen antwoord op..... ik kan alleen maar hopen en bidden dat er nooit meer mensen zullen zijn die gruwel daden als deze moeten meemaken.....

Terug in de tuk-tuk zijn we alle drie stil, ieder met onze eigen gedachten. We besluiten als we terug zijn om naar het teahouse te lopen, om de hoek bij het guesthouse. Hier is een klein zwembad en er zijn een aantal ligbedden. Als je een drankje koopt bij het teahouse mag je gebruik maken van het zwembad. We dobberen wat rond en drinken ons drankje. Om 17 uur zorgen we dat we weer terug zijn in het guesthouse want dan geeft Hong de briefing i.v.m. onze werkzaamheden van de volgende dag.

"s Avonds gaan we met een aantal vrijwilligers eten, op advies van Marijanne, bij Romdeng, Dit is een trainings restaurant voor kansarme jongeren. Het blijkt een gezellig restaurant te zijn met heerlijke maaltijden.

Terug in het guesthouse overdenk ik de dag in mijn kamer en prijs mij gelukkig dat mijn wieg in Nederland stond....

Met de gedachte dat ik morgen mag gaan beginnen met lesgeven in de Tempel val ik met een glimlach op mijn gezicht in slaap.

Aangekomen in Phnom Penh

Vanuit Amsterdam via Hongkong na 16 uur reizen aangekomen in het warme, 32C, Phnom Penh. Ik werd samen met Marijanne opgewacht door Hong. Hij begeleidt ons naar de tuk-tuk om naar het guesthouse gebracht te worden. Tijdens de tuk-tuk rit krijg ik de eerste indrukken van Phnom Penh. Een warme, drukke , aziatische stad met op iedere hoek wel iets fascinerends te zien. De vele eet-stalletjes, de overvol gelaade scooters, de slapende mensen op een matrasje langs de kant van de weg, de tempels, de toeterende auto's, het chaotische verkeer en natuurlijk de monikken in hun prachtige oranje gewaden.... je komt ogen tekort om alles in je op te nemen.

Na een klein uurtje kwamen we aan in Narin guesthouse. Daar bleek het moeilijk te zijn om een 1 persoons kamer te krijgen maar na enig aandringen is het toch gelukt. De kamer is sober en ik kijk uit op een muur, maar vooruit ik ga lekker douchen en eventjes 2 uur slapen om daarna , joepie , de stad in te gaan.

Na mijn dutje ontmoet ik Jaap en Zoë , 2 andere vrijwilligers van Voluntoura. Super leuk om hun enthousiaste verhalen te horen. Jaap heeft op de markt wat insecten, spin, krekel en scorpioen gekocht en met grote hilariteit proef ik van de spin en de krekel. Van de scorpioen kan je last van je maag krijgen dus die sla ik over !

Marijanne en ik gaan op stap naar 242 street, een leuke winkelstraat die we helemaal uitlopen om daarna bij het koninklijk paleis en de zilverpagode uit te komen. Deze zijn helaas al gesloten maar op advies van een tuk-tuk chauffeur laten we ons naar Wat Phnom brengen. Dit is een in 1373 gebouwde tempel die ligt aan de oever van de Tonlè sap rivier. De tempel is gebouwd ter ere van Duan Penh en ligt op een heuvel van 27 meter hoogte. Hiermee vormt de tempel het hoogste punt van de stad. Door de vele , soms knipperende, lichtjes lijkt de tempel wel op een kermis atractie maar binnen in de tempel voel je de sfeer die bij een tempel past: rust en vrede.

Vanaf de tempel lopen we langs de rivier richting de night market, hier vind je veel kleding en eettentjes. We besluiten deze indrukwekkende dag in een restaurant aan de riverside en eten daar Khmer Amok, een traditioneel curry gerecht.

Moe maar voldaan van deze eerste indrukwekkende dag plof ik op mijn bed en val als een blok in slaap.

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Anja