Vanochtend ging de Engelse les aan de monniken echt goed. Ik begrijp hun steeds beter en zij mij dus dat helpt ! Tijdens de pauze kwamen zij mij een lekker drankje brengen (energiedrank !) en vroegen ze van alles aan mij, mijn beroep, (tja, hoe leg je dat uit aan een monnik in Cambodja die maar 2x per dag eet), mijn leeftijd en tot slot "of ik ook facebook heb" .... uuuu ja hoor! Inmiddels ben ik bevriend op facebook met 2 monniken, te grappig.

Na de les heb ik nog wat rond gelopen op het tempel complex en kwam ik bij de eetzaal, daar eten de monniken hun maaltijd. Deze maaltijd bestaat alleen maar uit wat zij gekregen hebben met bedelen. Eigenlijk vind ik bedelen te negatief klinken. Het is gewoon zoals het gaat hier, de gemeenschap zorgt ervoor dat de monniken te eten hebben en zien het als een eer als zij dit aan de monniken mogen geven.

Ik werd alleraardigst ontvangen in de eetzaal en verschillende monniken wilden meteen met mij praten toen ze eenmaal door hadden dat ik de teacher ben. Er werd gevraagd of ik ook 's avonds les kon geven want deze monniken willen heel graag Engelse les hebben maar zijn overdag te druk. Ik heb gezegd dat ik het met de organisatie zou overleggen. Maar daar nam hij geen genoegen mee. Hij vroeg mijn telefoonnummer, mijn telefoon werkt hier niet (alleen met Whats-app) dus ik heb hem het nummer van Kim Lay gegeven (Kim Lay is de contactpersoon voor Voluntoura).

Na het lesgeven ging in samen met Pol, de tuk-tuk-chauffeur, meteen door richting Silk Island, Koh Dach. Via een lange brug en een ferry staken we de rivier over om vervolgens op een rustig eiland te komen. De stad duidelijk achterons gelaten, genoot ik van de rust en de natuur. Er stonden huisjes op palen langs de weg en tussen de bomen door had ik af en toe een doorkijkje naar de rivier. We stopten bij een weverij waar met de hand zijden doeken worden gemaakt, afhankelijk van het patroon duurt het maken van 1 doek 10 tot 15 dagen.

Verderop stopten we bij , naar het leek, een vervallen tempel. Achter de tempel was een mooi bankje met uitzicht over de rivier. Hier heb ik heerlijk gezeten en genoten van mijn meegenomen lunch (fried rice). Terwijl ik daar zat kwam er een mini monnikje aangewandeld en hij opende de tempel voor mij. Toen ik naar binnen ging zag ik echt prachtige Boeddha beelden. Ik was onder de indruk want vanaf de buitenkant had ik dit echt niet verwacht. Ondertussen kwam er ook nog een oudere man bij. Hij begon hele verhalen in het Kmer te vertellen maar ik begreep er echt helemaal niets van. Hij herhaalde een paar keer de naam Pol Pot maar wat hij daar mee wilde zeggen weet ik echt niet.

Ik moet zeggen dat ik iedere dag hier in Cambodja bijzonder vind. Eén ding weet ik zeker, Cambodja gaat in mijn hart mee naar Nederland......