Na een ontbijtje met pancakes en een city tour met Hong ben ik samen met Mellissa en Robin naar de Killing Fileds gegaan. Hier worden de gruwelijke daden van Pol Pot herdacht. Op het eerste gezicht zien de Killing fields eruit als een vredig park maar de vreselijke gebeurtenissen die hier van 1975 tot 1978 hebben plaats gevonden zijn met geen pen te beschrijven. Op 17 april 1975 kwam Pol Pot, die zijn ideeën ontleende aan maoïstisch China, aan de macht. Hij voerde een waar schrikbewind waarbij 3 miljoen, een kwart van de hele bevolking, het leven liet....

Bij de Killing fields in Phnom Pehn bevonden zich 129 massagraven waarvan er 49 nog steeds in tact zijn...... tijdens hevige regen komen er zelfs nog menselijke botten naar boven drijven.

Om daar te lopen en zoveel gruwelijkheden te horen is niet met woorden te beschrijven. Zowel toeristen als Cambodjanen lopen hier rond in hun eigen gedachten, betraande ogen, je voelt het verdriet en de pijn van een heel volk....

Er is een Stupa gebouwd waarin 7 etages met menselijke botten worden bewaard.....nogmaals , ik weet niet zo goed hoe ik dit onder woorden moet brengen.... ik vraag me af , hoe kunnen mensen elkaar dit aandoen? Daar vind ik geen antwoord op..... ik kan alleen maar hopen en bidden dat er nooit meer mensen zullen zijn die gruwel daden als deze moeten meemaken.....

Terug in de tuk-tuk zijn we alle drie stil, ieder met onze eigen gedachten. We besluiten als we terug zijn om naar het teahouse te lopen, om de hoek bij het guesthouse. Hier is een klein zwembad en er zijn een aantal ligbedden. Als je een drankje koopt bij het teahouse mag je gebruik maken van het zwembad. We dobberen wat rond en drinken ons drankje. Om 17 uur zorgen we dat we weer terug zijn in het guesthouse want dan geeft Hong de briefing i.v.m. onze werkzaamheden van de volgende dag.

"s Avonds gaan we met een aantal vrijwilligers eten, op advies van Marijanne, bij Romdeng, Dit is een trainings restaurant voor kansarme jongeren. Het blijkt een gezellig restaurant te zijn met heerlijke maaltijden.

Terug in het guesthouse overdenk ik de dag in mijn kamer en prijs mij gelukkig dat mijn wieg in Nederland stond....

Met de gedachte dat ik morgen mag gaan beginnen met lesgeven in de Tempel val ik met een glimlach op mijn gezicht in slaap.